Miejscowość położona nad rzeką Pową, 4 km na południowy zachód od Konina. Na przełomie XII i XIII w. rozwinęła się tam osada o charakterze handlowym, nosząca wtedy nazwę Konin. Przypuszcza się, że przeniesienie Konina nastąpiło pod koniec XIII wieku. Zapisana nazwa „Stare Miasto”, która pojawiła się dopiero po powstaniu miasta lokacyjnego dla odróżnienia obu ośrodków, wystąpiła po raz pierwszy w dokumencie z roku 1359. W następnych stuleciach wieś wraz z istniejącym w niej folwarkiem były własnością królewską w starostwie konińskim.
Parafia w Starym Mieście (wtedy jeszcze w Koninie) powstała przed 1111 r. Do 1818r., należała do archidiecezji gnieźnieńskiej. Od połowy XII w. Stare Miasto było parafią także dla filii, jaką stał się nowo powstały Konin.
Pierwotny kościół z kamienia ciosanego, pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła, według tradycji został zbudowany w 1119 r. przez Piotra Dunina. Świątynia powstała na przełomie XII i XIII w., rozbudowana i podwyższona została w XIV w., gruntownie odnowiona w końcu w. XVIII, obecnie stanowi kaplicę wzniesionego w 1907 r. kościoła neogotyckiego.
Obecny kościół jest jednonawowy, salowy, zbliżony planem do kwadratu. Dach dwuspadowy, pokryty dachówką (pierwszy generalny remont dachu- 1981, drugi- 2013r.). Z dawnego kościoła romańskiego z wieżą od strony zachodniej pozostało prezbiterium i część nawy (skróconej o 2 przęsła), zbudowane z dużych ciosowych kamieni, podparte szkarpami. W południowej ścianie nawy zachował się trójuskokowy portal romański z XIII w. z płaskorzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego w tympanonie, maskami ludzkimi oraz głową sowy na krawężnikach. W murze prezbiterium od strony wschodniej znajduje się zamurowane okno ostrołukowe. Od strony północnej zachowane oryginalne okno romańskie. W murze prezbiterium dwudziestowiecznego kościoła (od strony północnej) wmurowana płyta kamienna, ozdobiona dużym krzyżem niezwykłego kształtu. W wieży pokrytej blachą miedzianą dwa dzwony. W wieżyczce mały dzwon Aiennej dekoracji romańskiej (kołka i winna latorośl). Polichromia z 1907 r., autorstwa Eligiusza Niewiadomskiego. Konsekrowany 2 V 1909 r. przez bp. S. Zdzitowieckiego.
W 1959 r.- polichromia autorstwa braci Drapiewskich w nowszej części kościoła. Ambona z 1869 r. Kamienna chrzcielnica z głowicą romańską, na narożnikach ozdobiona ornamentacją roślinną. Ponadto w kościele jest chrzcielnica drewniana, barokowa. W ołtarzu głównym obraz (z końca XVII w.) Matki Boskiej Pocieszenia. Na srebrnej rokokowej sukience obrazu wyryta klęcząca postać jej fundatora- ks. Klemensa Traszyńskiego z Konina oraz data: 1773.
