Podczas ostatniego wystąpienia Karola Nawrockiego, na scenie towarzyszyła mu jego 7-letnia córka Kasia. Dziewczynka – uśmiechnięta, spontaniczna i naturalna – zachowywała się po prostu jak… dziecko. Niestety, dla części „uśmiechniętych” komentatorów z lewej strony to wystarczyło, by rozpocząć obrzydliwy atak w mediach społecznościowych.

Kasia jest dzieckiem, nie obiektem politycznej nienawiści

Lewicowi aktywiści i „obrońcy demokracji” nie zawahali się używać obraźliwych, szyderczych komentarzy pod adresem dziewczynki. Czepiali się jej mimiki, gestów, a nawet zachowania typowego dla siedmiolatki. Czy naprawdę doszliśmy do momentu, w którym atak na dziecko polityka uznawany jest przez niektórych za „akceptowalną formę krytyki”? To zwykłe zbydlęcenie języka publicznego i przekroczenie granic przyzwoitości.

„Nikomu nie odpuszczą” – czerwone mrówki w akcji

Lewackie środowiska pokazują po raz kolejny, że nie mają żadnych świętości. Nie wystarczy im walka z prawicą, Kościołem i polską tradycją – teraz przyszła pora na dzieci. Atak na Kasię Nawrocką przypomina skompromitowaną już medialną promocję Szymona Hołowni, który również próbował zbudować swoją narrację na emocjach i rodzinie – ale zderzył się z rzeczywistością. Lewica, zamiast się uczyć, powtarza te same błędy, niszcząc przy tym wizerunek „tolerancyjnych uśmiechów”.

Zostawcie dzieci w spokoju – granica została przekroczona

Politycy mogą się spierać. Możemy mieć różne poglądy. Dzieci powinny być poza tym konfliktem. Tylko człowiek pozbawiony sumienia, empatii i przyzwoitości jest w stanie atakować dziecko, bo… nie podoba mu się ojciec tej dziewczynki. Czy naprawdę mamy do czynienia z ludźmi, którzy nie znają już granicy między debatą a nienawiścią?