Książka pt. Bezmiar Wymiarów jest dosłownie i w przenośni bezmiarem wymiarów. Po pierwsze, tytuł sugeruje, że chodzi o podróż międzywymiarową, w rozumieniu stricte science-fiction. I tak w rzeczywistości jest, ton całemu utworowi nadaje fizyka teoretyczna wpleciona w akcję rozgrywającą się w niedalekiej przyszłości.
Z drugiej strony, tytuł wskazuje na wielopoziomowość; w tymże przypadku znowu można stwierdzić fakt, iż podążając drugim tropem również nie natkniemy się na bujdę. Książka posiada warstwę społeczną, ponieważ dotyka problemu uzależnień.
Motyw choroby jednego z naukowców również może nawiązywać do pewnych społecznych zagadnień, jak choćby szpital psychiatryczny i pobyt w nim polskiego naukowca.
Cóż, pozostaje dopowiedzieć sobie, że filozofowanie obydwu bohaterów oraz wkradanie się w zakamarki ich psychiki z pewnością doda kolorytu czarno-białemu gmachowi fizyki teoretycznej – osnowie powieści – i sprawi, że spojrzymy na ‘Bezmiar Wymiarów' pod kątem kolejnego wymiaru – tym razem ludzkiego.
Co najbardziej rzuca się w oczy podczas czytania Bezmiaru Wymiarów autorstwa Tomasza Dawidowicza?
Pierwszym kandydatem do polemiki jest przedstawienie naszego Wszechświata jako zapętlonej rzeczywistości.
Drugim z nich mogą być dywagacje na temat dobra i zła jako pojęć czysto filozoficznych.
Oraz, czy możliwe jest traktowanie fizyki lekko i swobodnie, z poczuciem humoru i bez zwrócenia uwagi na poziom wykształcenia?
Na koniec – coś, co może być głównym atutem książki. Bo trzeba sobie zadać pytanie, zarówno będąc wierzącym katolikiem, jak i wyznawcą innej wiary, lub nawet – ateistą – czy siły wyższe mogą być zwykłymi… kosmitami?
Ebooka możesz kupić tutaj
