18 lipca 1898 roku na Kresach w Skolem urodziła się Beata Obertyńska ps. Marta Rudzka — polska poetka i pisarka. Żona ziemianina Józefa Obertyńskiego
Pierwsze wiersze opublikowała już w 1924 roku. Studiowała w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. W latach 1933-1937 występowała na scenach teatrów lwowskich.
W 1940 roku aresztowana i więziona przez NKWD, zesłana do łagru. Wieziona w „osławionych” lwowskich Brygidkach, następnie kolejno w Kijowie, Odessie, Charkowie, Starobielsku, wreszcie zesłana do łagru Loch-Workuta.
Po agresji Niemiec na ZSRR uwolniona na skutek układu Sikorski-Majski, wstąpiła do Armii Polskiej gen. Władysława Andersa. Służyła w randze porucznika w kwaterze Oświaty II Korpusu w Rzymie.
W 1942 roku ewakuowała się wraz z armią Andersa do Iranu.
Beata Obertyńska przeszła cały szlak bojowy z Armią Polskią.
Po wojnie na stałe osiadła w Londynie.
Wydała m.in. wspomnienia „W domu niewoli”.
Publikowała m.in.: w Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza, Orle Białym, Polsce Walczącej, Ochotniczce, Wiadomościach, Życiu, czy Przeglądzie Polskim.
Laureatka wielu nagród literackich, m.in.: nagrody londyńskiego Przeglądu Powszechnego (1967), za tom poezji „Miód i piołun” – nagrody Fundacji Lanckorońskich (1972) i nagrody Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (1972).
Beata Obertyńska podpisała list pisarzy polskich na obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji PRL.
Zmarła 21 maja 1980 w Londynie, gdzie też została pochowana.
Beata Obertyńska — Do mego syna
„Nie zginąłeś mi onej jesieni
aniś w tundrze w kopczyk płaski się zmienił,
ni w katyńskim nie było cię lasku.
Na pustyni, w upale i blasku,
grobu twego nie szukam dziś w piasku
ani w gruzach strasznego opactwa…
Brat myślący skrzydlatego ptactwa
– szary żuraw trafiony na przestrzał –
ognia-ś płachtą nie spadał z powietrza…
Nie zaznałeś kaźni Oświęcimia,
swąd stolicy ócz ci nie zadymiał,
nigdy wróg ci żaden nie przewodził.
Jakże losy sprzyjały ci, synu!
Jakżeś mądry był — mądry nad podziw — żeś być nie chciał!
Żeś się nie urodził!”
Akcja Społeczna Kwiaty Wołynia
Celem akcji jest kultywowanie pamięci o dawnych Kresach oraz o ofiarach ludobójstw popełnionych na tamtym obszarze w czasach II wojny światowej.
Oficjalny profil akcji społecznej Kwiaty Wołynia: https://www.facebook.com/KwiatyWolynia/
Źródło: Facebook: Kwiaty Wołynia
